De basis van de schikking is een vierkant met in elke hoek een stok. Dit vierkant symboliseert de tafel, de basisgedachte. Het vierkant is een verwijzing naar de eerste altaren in de tempel. De tafel waaraan iedereen genodigd wordt, mee mag doen, het leven kan vieren met alle ups en downs en waar God aanwezig is.
In de lezingen op de adventszondagen gaat het over vier vrouwen uit de stamboom van Jezus. Zij zijn verbonden met de levenslijn in de geschiedenis van Jezus; zij zijn (mede)dragers van de tafel.
Per zondag gaat het verhaal over één van deze vrouwen, één van deze dragers. Zij dragen het Levenslicht en geven dit door. Het jute vierkant wordt bekleed met mos; elke week komt er een kwart mos bij.

 
Deze week gaat het verhaal over Tamar, de weggestuurde. De schoonvader van Tamar komt zijn beloften niet na waardoor ze, naast haar rouw ook nog langdurig in hopeloze eenzaamheid wegzakt.Door een list raakt ze toch zwanger. In tegenstelling tot Juda schaamt Jezus zich niet voor haar ellende maar verbindt zich met haar als de Immanuel, de God met ons.

De gedroogde rietpluimen: pluizig en onduidelijk qua vorm, de tafelrand bij Tamar is langer, symbool: versluieren.
De roze peperbessen, symbool: de pijn van Tamar is verzacht doordat zij alsnog zwanger werd, het licht brak door haar pijn heen.

Verstopt achter de sluier
van gekoesterde herinneringen
komt ruimte voor nieuw leven.